Nowe pióra
Nic to, że wyrwie pióro z dłoni złośliwy wicher niepokorny, z żółtym szelestem spadną liście na roztańczoną drogę. Ślady stóp naszych na tej drodze głęboko odciśnięte, a słowa przez nas napisane - jak łzy Aniołów ciche i święte. Ci, którzy jutro po nas przyjdą, przyniosą swoje nowe pióra. Kiedy już po nas zapadnie cisza - zawsze ktoś wiersze będzie pisać.